Visie van Floricode op Lisianthus
Floricode is dé autoriteit op het gebied van registratie van sierteeltproducten in de wereld. Bij registratie van sierteeltproducten wordt de volledige gewas/productnaam door Floricode vastgelegd. Registratie biedt eenduidig onderscheid in soorten en variaties van het verhandelde assortiment en geeft recht op exclusief gebruik van de naam in het handelsproces. Floricode opereert als het internationale loket voor registratie van sierteeltproducten. Alle kennis en informatie wordt meertalig vastgelegd in één centrale database en er wordt actief een internationaal taxonomisch netwerk onderhouden.
Lisianthus
Hebben we het over Lisianthus dan hebben we het over een naam die beter aanslaat dan de werkelijke wetenschappelijke benaming Eustoma russellianum. Eustoma betekent fraaie wijde opening en slaat op de mooie trompetvormige keel van de bloemen. Eustoma is maar een klein geslacht van drie of vier soorten en behoort tot de familie van de Gentianaceae. Het oorspronkelijk vindgebied strekt zich uit tussen noord Zuid-Amerika tot zuid Noord-Amerika.
Salisbury introduceerde de geslachtnaam Eustoma in 1806. Echter voor die tijd en ook daarna verschenen meerdere publicaties over gentiaanachtigen onder andere wetenschappelijke namen. Patrick Browne beschreef het geslacht Lisianthius dat hij vond in de Caribbean. In 1838 beschreef W.J. Hooker de soort Lisianthius russellianus en Rafinesque kwam iets later voor hetzelfde materiaal met L. grandiflorus. Linnaeus veranderde de spelling in Lisianthus dat betekent bittere bloem. Rond diezelfde tijd beschreef Fusée Aublet zijn Lisyanthus gevonden in Frans Guiana. Waarom Aublet deze zwaar gerelateerde naam gebruikt is onbekend, maar het geslacht heeft niets van doen met dat wat Browne vond. Tegenwoordig worden deze geslachten genoemd Lisianthius (volgens de Botanische Code geldt de oudste naam) en Chelonanthus. Tenslotte was het Don die L. russellianus over zette in het geslacht Eustoma onder E. russellianum. Ook wel de Prairy gentiaan genoemd.
In 1835 is er al sprake van een cultuur van deze fraaie plant. Echter door moeilijkheden is de teelt in de vergetelheid geraakt. Vermoedelijk is er zaad van E. russellianum via een Duitse handelaar in 1931 in Japan terecht gekomen. Vanaf 1952 is daar sprake van en heus teeltprogramma, maar is het Sakata die in 1977 een serieus veredelingsprogramma opstart. Helaas stuurt Japan bij de introductie in Nederland in de jaren ’80 de verkeerde naam Lisianthus mee. De teelt start op de zogenaamde zomerbloembedrijven, maar al snel vindt er op grotere schaal teelt plaats op gespecialiseerde bedrijven. De bloem wordt veel gebruikt in het mengboeket en het sortiment bestaat momenteel uit enkelbloemige, gevuld bloemige en klein bloemige of grootbloemige rassen.